அன்கலேஷ்வர்

போன பதிவில் புட்டபர்த்தி வேலை முடிந்ததும்,சென்னைக்கு வரச்சொல்லியதையும் எழுதியிருந்தேன்.
அங்கிருக்கும் போதே என்னுடைய பெயர் மலேசியாவில் அப்போது நடந்துகொண்டிருக்கும் பாலம் கட்டும் பணிகளில் இருப்பதை தொட்டும் தொடாமலும் கசியவிட்டிருந்தார்கள்.
அப்போதெல்லாம் எங்கள் கம்பெனி வெகு சில வெளிநாட்டு வேலைகளே செய்து வந்தார்கள்.அதனால் அங்கு போவதற்கு தேர்ந்தெடுக்கபடுபவர்கள் Hand Pic ஆக இருப்பார்கள்.சில சமயம் தெரிந்தவர்கள் என்ற போர்வையுடன் செல்பவர்களும் இருந்தார்கள்.என்னிடம் நேரடியாக சொல்லாததால் நான் அதைப்பற்றி அவ்வளவாக கவலைப்படவில்லை.முதலில் ஒரு தடவை ரஷ்யா வில் வேலை நடக்கும் போது கேட்டு நிராகரிக்கப்பட்டேன்.வந்தால் வருது,வரவிட்டால் போகுது என்ற மன நிலையில் இருந்தேன்.ரஷ்யா போகலாம் என்ற எண்ணத்தை வீட்டில் சொல்லிய உடன் கல்யாணம் பண்ணி வைத்துவிட்டார்கள். இப்போது என்ன நடக்கும்? என்ற பயத்தில் அவர்களிடம் சொல்லவில்லை.

சென்னை வந்து மனிதவள துறைக்கு போன போது தான் விபரங்கள் முடிவானது.கடவுச்சீட்டு மற்றும் ECNR ஐ வாங்கி வைக்குமாறு பணிக்கப்பட்டேன்.அதெல்லாம் ரெடியாக்க ஒரு வாரம் ஆனது.அப்படியும் கிளம்பும் தேதி முடிவாகாகதால் தினமும் அலுவலகம் வந்து போய்கொண்டிருந்தேன்.

ஒரு நாள்,அலுவலகம் போன போது மலேசியா போவதற்கான தேதி ஒத்திவைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றும் அதற்குள் முக்கியமான ஒரு வேலை சூரத் பக்கத்தில் உள்ள ஒரு சைட்டில் இருக்கிறது,ஒரு 15 நாள்,முடித்து விட்டு வா என்று சொல்லி அனுப்பிவிட்டார்கள்.அந்த இடம் தான் "அங்கலேஷ்வர்".

அங்கு போவதற்கு முன்பே அதன் தொடர்பில் உள்ள வரைப்படங்களை கொடுத்து படிக்கச்சொன்னார்கள்.இது நான் முன்பே காக்கிநாடா வில் பண்ணியிருந்த சிமினி போன்ற அமைப்பில் இருந்த்து.

காகிநாடாவில் வேலை செய்யும் போதே அதன் சிஸ்டத்தை மேம்படுத்த முடியும் என்று கணக்கு போட்டுவைத்திருந்தேன். இந்த மாதிரி வேலை இனிமேல் எங்கு செய்யப்போகிறோம் என்ற எண்ணத்தினால்,அதை யாரிடமும் சொல்லவில்லை.

இப்போது அதற்கு அடித்தது சான்ஸ்.

வரைபடத்தை பார்த்ததும்,என்னுடைய எண்ணத்தை அந்த சிஸ்டத்தின் முதன்மை அதிகாரி,திரு.நடராஜனிடம் சொன்னேன்.அவரும் அதை அக்கக்காக ஆராய்ந்துவிட்டு,சரி முயற்சிக்கலாம் என்றார்.

இது ஒரு Float Glass தொழிற்சாலை,இதில் ஒரு சிமினி வேலை ஆரம்பித்து போய் கொண்டிருக்கிறது.அது போகும் வேகத்தை பார்த்தால் அது மொத்த பிராஜக்ட்டை கிழே இழுத்துவிடும் போல் இருக்கிறது என்றும் அதன் பொறியாளருக்கு முன் அனுபவம் இல்லாத்தால் வேலை போவதில் சுணக்கம் என்று சொல்லி என்னை அனுப்பிவிட்டார்கள்.

வண்டி ஏறி அங்கலேஷ்வர் வந்தேன்.அறை வசதியில்லாத்தால் பக்கத்தில் உள்ள லாட்ஜில் வாசம்.

முதல் நாள் அப்படி இப்படி என்று ஓடியது.மறுநாள் காலை எழுந்த போது....

இது ஊர் தானா? இங்கு எப்படி மக்கள் வாழிறார்கள் என்று தோனிற்று.

மீதி அடுத்த பதிவில்.